สร้างแรงบันดาลใจให้นักเรียนสร้างสรรค์ดนตรีและการแสดง

ที่โรงเรียนของเรา เราพบว่าการศึกษาด้านดนตรีที่เกี่ยวข้องกับตัวนักเรียนเองหมายความว่าพวกเขาแสดงให้เห็นถึงความเข้าใจในดนตรีที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และเราเห็นแรงจูงใจในการเรียนรู้ที่มาจากเนื้อแท้

เราเริ่มต้นด้วยการนำเสนอกิจกรรมทางดนตรีที่นักเรียนเพลิดเพลิน ตั้งแต่การร้องคาราโอเกะ วงดนตรีร็อค และการผลิตดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ จากนั้นจึงนำพวกเขาเข้าสู่วงกตและการแสดงดนตรี ห้องซ้อมของเราเริ่มว่างในช่วงพักกลางวันและหลังเลิกเรียนเป็นห้องเต็ม เนื่องจากนักเรียนรู้สึกว่าเป็นสภาพแวดล้อมที่เป็นมิตรและมีประสิทธิผล การเปิดโอกาสให้นักเรียนได้พัฒนาในห้องเรียนหมายความว่าพวกเขาต้องการมีส่วนร่วมกับดนตรีนอกห้องเรียนมากขึ้น

ตอนนี้นักเรียนต้องการที่จะสร้างสรรค์และดำเนินการตามที่พวกเขาได้พัฒนาความรักในเสียงดนตรี ดังนั้น จึงต้องการสอบถามและพัฒนาตนเอง นักเรียนมีส่วนร่วมมากขึ้นเนื่องจากได้รับอิสระในการสร้างสรรค์และได้รับความไว้วางใจให้คิดนอกกรอบเพื่อที่จะสร้างสรรค์

แล้วเรามาที่นี่ได้อย่างไร?

แค่เล่น

Musical Futures International: แค่เล่น ได้รับการออกแบบมาเพื่อสร้างทักษะทางดนตรีแบบองค์รวมและความเข้าใจในการเล่นเป็นวงดนตรีทั้งกลุ่ม มาพร้อมกับชุดแหล่งข้อมูลที่สนับสนุนครูในกิจกรรมดนตรีทั้งชั้นเรียนกับนักเรียนทุกวัย การให้นักเรียนแสดงและโต้ตอบเป็นขั้นตอนสำคัญในการศึกษาดนตรีของพวกเขา เมื่อนักเรียนสนุกกับการเล่นเครื่องดนตรีแล้ว แง่มุมทางเทคนิคและทฤษฎีก็มักจะตามมา เมื่อพวกเขาสามารถเล่นอะไรบางอย่างได้ นักเรียนมีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงและสิ่งอื่นที่เกี่ยวข้องกับดนตรีเป็นวิชาที่โรงเรียน การเรียนรู้เครื่องดนตรีช่วยให้มั่นใจว่านักเรียนทุกคนสามารถเข้าถึงการศึกษาด้านดนตรีแบบมีส่วนร่วมและมีส่วนร่วม

Just Play ช่วยให้นักเรียนทุกคนเล่นและแสดงได้ ไม่ว่าจะเป็นอูคูเลเล่ กีตาร์ เบส เปียโน หรือเสียง การเล่นดนตรีทั้งในและนอกห้องเรียนทำให้นักเรียนมีเวทีในการสร้างสรรค์ดนตรี มีโอกาสพัฒนาทักษะที่ถ่ายทอดได้ เช่น ความคิดสร้างสรรค์ การทำงานร่วมกันและการฟัง ตลอดจนการเรียนรู้ทักษะการใช้เครื่องดนตรี และวิธีและเหตุผลและดนตรีทำงานอย่างไร ห้องเรียนดนตรีจึงกลายเป็นสภาพแวดล้อมที่ครอบคลุม นักดนตรีที่มีทักษะสูง และผู้เริ่มต้นก็สามารถเติบโตได้ เนื่องจากมีโอกาสที่จะเล่นอย่างอิสระและร่วมมือกัน ตั้งเป้าหมายส่วนตัว และค้นหาตัวเองผ่านการเล่นเครื่องดนตรี

การแสดงและการสร้าง

การสอนแบบไม่เป็นทางการ เป็นแนวทางทั้งชั้นเรียนในการทำดนตรีกลุ่มใหญ่ ด้นสด และแต่งเพลง ด้วยพื้นฐานการสอนแบบไม่เป็นทางการที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการปฏิบัติของนักดนตรีในชุมชน แนวคิดทางดนตรีมีต้นกำเนิดมาจากภายในกลุ่ม โดยมีครูในฐานะผู้นำทางดนตรีที่ช่วยผู้เข้าร่วมในการกำหนดและพัฒนาดนตรีตามวิวัฒนาการ ในแต่ละหน่วยของงาน นักเรียนจะแสดงทักษะและการพัฒนาความรู้ผ่านการแสดงหรือสร้างสรรค์ และมักจะทำทั้งสองอย่างในทุกบทเรียน เมื่อสร้างดนตรีผ่านการประชุมเชิงปฏิบัติการในห้องเรียน นักเรียนจะได้รับอิสระในการแต่งเพลงและด้นสดจากดนตรีที่พวกเขาสนใจและเพลิดเพลิน และกระบวนการนี้ช่วยให้สามารถสำรวจสไตล์ที่ดึงดูดนักเรียนได้ตั้งแต่เริ่มต้น

ทฤษฎีการสร้างดนตรี เช่น การทำความเข้าใจความก้าวหน้าของคอร์ด ความกลมกลืน เมโลดี้ จังหวะและโครงสร้าง ได้รับการสำรวจและประยุกต์ใช้ผ่านการสร้างสรรค์ผลงานเพลง ดังนั้น นักเรียนเห็นความเกี่ยวข้องและผลเชิงปฏิบัติในทันทีของทฤษฎีดนตรี จึงสามารถเข้าใจและเชื่อมโยงกับทฤษฎีดนตรีได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น พวกเขายังสามารถเห็นความเกี่ยวข้องว่าแง่มุมต่างๆ ของทฤษฎีดนตรีสามารถนำมาใช้เพื่อสร้างอารมณ์และผลลัพธ์ที่แตกต่างกันในดนตรีได้อย่างไร

นักเรียนได้สร้างสรรค์ผลงานเพลงที่น่าสนใจมากขึ้น เนื่องจากได้สำรวจและแก้ปัญหาในลักษณะที่ทำให้พวกเขาแสดงออกได้ด้วย นักเรียนบางคนขยายสิ่งที่ทำในห้องเรียนและเริ่มสร้างมรดกทางดนตรีของตนเองโดยการเขียนเพลงที่เผยแพร่ด้วยตนเอง พัฒนาจากทักษะที่สำรวจและสนับสนุนในห้องเรียน

ตัวอย่างที่ดีจากการฝึกฝนในชั้นเรียนเมื่อเร็วๆ นี้ที่โรงเรียนของฉันคือการสนับสนุนให้นักเรียนเขียนเพลงเกี่ยวกับประเด็นความยุติธรรมทางสังคมที่พวกเขาสนใจ พวกเขาค้นคว้าเกี่ยวกับเพลงที่ครอบคลุมประเด็นเฉพาะ พูดคุยและถามคำถามเกี่ยวกับสาเหตุและวิธีที่เพลงถูกสร้างขึ้นและว่ามีประสิทธิภาพในการแสดงข้อความของพวกเขาหรือไม่

จากนั้นนักเรียนจะได้รับความท้าทายในการเขียนและบันทึกเพลง สร้างอัตลักษณ์และความเชื่อมโยงของตนเองในโลกในฐานะพลเมืองโลก ซึ่งเป็นผลลัพธ์ที่สำคัญสำหรับโรงเรียนของเราและหลักสูตรที่เราปฏิบัติตาม ในการที่จะแต่งเพลงได้สำเร็จ นักเรียนต้องเรียนรู้เกี่ยวกับคีย์ สเกล ความก้าวหน้าของคอร์ด เมโลดี้ เบส จังหวะ ความกลมกลืน และโครงสร้าง พวกเขายังได้เรียนรู้ทักษะการบันทึกเสียงและวิธีการผลิตเพลงของพวกเขา นักเรียนบางคนภูมิใจกับการสร้างสรรค์ของพวกเขามาก พวกเขาได้แสดงเพลงในชั้นเรียนให้คนอื่นฟัง

การเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการ

การเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการ เป็นรูปแบบการเรียนรู้ด้วยตนเองซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มแรงจูงใจ ความเพลิดเพลิน และเพิ่มพูนทักษะในการเรียนดนตรีของนักเรียน โดยอาศัยหลักปฏิบัติในการเรียนรู้ในชีวิตจริงของนักดนตรียอดนิยม

การเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการเป็นวิธีหนึ่งที่เราใช้ในการสร้างการแสดงดนตรี เราพบว่ามันทำให้การเรียนรู้เป็นจริงมากขึ้นและพัฒนาทักษะที่สำคัญในการเรียนดนตรี นักเรียนใช้เวลาพัฒนาทักษะการฟัง การทำงานร่วมกัน ความคิดสร้างสรรค์ และการปฏิบัติในการแสดงดนตรี

การเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการท้าทายให้นักเรียนเลือกเพลงในกลุ่มมิตรภาพ และพวกเขาได้รับการสนับสนุนให้เรียนรู้เพลงโดยการฟังเพลง แทนที่จะอาศัยโน้ต แผนภูมิคอร์ด หรือแท็บ นักเรียนลุกขึ้นท้าทายทันที การทำงานกับกลุ่มมิตรภาพทำให้พวกเขาสามารถกระตุ้นและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน พวกเขาอาจจะซื่อสัตย์และวิพากษ์วิจารณ์ความคิดและทางเลือกที่พวกเขาทำมากขึ้น พวกเขายังช่วยกันค้นหาส่วนต่างๆ ของดนตรีและผู้นำโดยธรรมชาติก็ออกมาจากกลุ่ม นักเรียนพัฒนาทักษะการฟังของตนเองในขณะที่ต้องแยกเพลงออกเป็นส่วนๆ ที่ประสานกัน เช่น ท่วงทำนอง จังหวะ และโครงสร้าง จากนั้นจึงประกอบเข้าด้วยกันเพื่อสร้างสรรค์ผลงานของตนเอง การเรียนรู้แบบไม่เป็นทางการได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีการแบบไดนามิกและใช้งานได้จริงในการพัฒนาทักษะการฟัง ที่สร้างความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในดนตรี แทนที่จะฟังและระบุส่วนของดนตรี นักเรียนกำลังวิเคราะห์และสอบถามเกี่ยวกับดนตรีอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น พวกเขายังตอบสนองต่อความเพลิดเพลิน การแสดง การสร้างสรรค์ และการโต้ตอบกับดนตรีได้มากขึ้น ในที่สุด เราพบว่าการเรียนรู้แบบไม่เป็นทางการสร้างความมั่นใจและพวกเขารู้สึกตื่นเต้นที่จะแสดงต่อคนรอบข้าง นักเรียนมีความกระตือรือร้นที่จะพัฒนาตนเองและก้าวหน้า และความต้องการก็เพิ่มโอกาสให้นักเรียนได้แสดงในทุกระดับมากขึ้น

การศึกษาด้านดนตรีควรมีความกระฉับกระเฉงและมีส่วนร่วมสำหรับนักเรียน แต่ยังรวมถึงเพื่อให้นักเรียนทุกคนได้พัฒนาตนเองและเรียนรู้อยู่เสมอ เป็นสิ่งสำคัญที่การเรียนรู้จะเป็นจริงและการสอนนั้นหล่อเลี้ยงความคิดสร้างสรรค์ที่มีคุณค่าและทักษะการทำงานร่วมกันตลอดจนทักษะเครื่องมือหลัก การเรียนรู้ควรมีความกระฉับกระเฉงและใช้งานได้จริง และหัวใจของการศึกษาด้านดนตรีคือความสมดุลที่เหมาะสมของการสร้างทักษะการใช้อุปกรณ์และการสร้างและการแสดงดนตรี